ฝึกเดินลำพังถ้าไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Panitsupa]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

ราวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกจากมือมากมายเท่านั้นที่ควร

ถนอมควรรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และเศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจถ้าเกิดอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนพอใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา จึงอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีผู้ใดกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไร้ค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงเรียนรู้ที่จะสรรเสริญผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ รวมทั้งหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเสมือนคนอื่นปกติ

บิดามารดาเป็นคนที่รักรวมทั้งปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แม้กระนั้นไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เพราะทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาจัดการกับปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นมิได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้ผู้ใดกันผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง